Złote podpowiedzi

Marek Olszewski

Wiesz. Kiedy sypałem dziś węgiel, szukałem małego śladu.
Kryształku niby z tego samego, a jednak...
Nie pasującego do reszty. Może kiedyś ktoś, gdzieś,
pośród tego brudzącego kamienia, przypadkiem mnie
zobaczy.

Bo nie rozumiem tego całego totolotka zdarzeń.
Znaczę szaroczarnym grafitem kolejne samogłoski,
spółgłoski. Litery, literki. Składam je w ciągi znaków.
Czytam, chowam, czytać pozwalam, a śnieg ciągle pada.

Rozumiesz? Leciutki biały puch. Jakie to przyjemne.
Pada i pada. Topi się, scala, pada i znów pada.
Moje zmęczone żebra któregoś dnia strzelą,
jak ten strop w drwalce. Lekki przyjemny puch
zakrywający na biało wszystkie moje odbicia.

Mówili w radio, że wiosna się opóźni, ale nadejdzie.
Uwierzysz? Taka zielona, z kwiatkami, zapachami
i latającymi robaczkami - tymi brzęczącymi.
Kaczki też zapowiedziały powrót. Tak. Kaczki.
Te same.

Nie wiem tylko, czy ławka to wszystko przetrwa.
Czy będzie gdzie usiąść, przytulić się i nic nie mówić.
Może kiedyś, ktoś... W tym czarnym węglu
palcem pogrzebie.

Dziś na obiad będzie brandy z poliestrowej butelki.
To które polubiłaś - w czekoladkach.
Nie znoszę naleciałości, czerwonych serduszek,
kartek, misiów i cukiereczków w czerwonych puszkach.
Nie znoszę węgla, ale brandy - dla Ciebie.
Ja napiję się mleka, bo zabrakło wódki, a na wino
nie wypłacili.

Skrzą korzenne papierosy. Wiją się po kuchni i korytarzu.
Lubię te aromaty. To taki zasuszony kawałek
wiosennego orientu. Nie duszą tak jak węgiel, nie przytłaczają
i nie zabierają do swojej kieszeni całego miesiąca mojej pracy.
Skrzą i bawią zmysły jak kawa po irlandzku,
a śnieg pada. Pada do kurwy nędzy i zabija zapachy,
chowa pod sobą, depcze, dusi i ciąży.

Wiesz. Kiedy sypałem dziś węgiel, znalazłem nadzieję.
Była taką pozornie niewidoczną, złotą kreską.
Przypomniała mi całą drogę, którą musiałem dotrzeć do
tego pieca, tej chwili, godziny wskazanej na zegarze
i sekundy, które minęły, nie minęły - są
takie ważne.

Christine

Coraz bardziej lubię twoje wiersze.
Zauważyłam, że są bardziej przemyślane i poukładane. Tylko nie myśl, że to źle i że gdzieś zatraciłeś siebie. Wręcz przeciwnie: dojrzałeś i twoje wiersze smakują jak dojrzałe owoce.
Kurka, niełatwo jest pisać o miłości, nie o zakochaniu, ale o miłości. I jeszcze te banalne Walentynki w tle, ale tobie się udaje, Aż by się chciało czytać jeszcze, albo film nakręcić Wesoly

Marek Olszewski

...zainteresowałaś mnie tym filmem Mruga

Swoją drogą - mam trochę latków na łbie i w końcu dojrzeć wypadało. Choć nie ukrywam, że czasami mam przebłyski tamtego Marka. No wiesz - tego szalonego, nawiedzonego, na wariackich papierach (zostało w kościach).

Pozdrawiam cieplutko.

hewka

wiersz mowi, obrazowy, jak zawsze z zainteresowaniem Cie czytam
pozdrowienia sle:)

hewka

do ponizej:) wiem, jest ok Marku

Marek Olszewski

Dzięki - już poprawiłem.

solarena

Nastrój i miłe kołysanie. I jakoś tak odchodzimy gdzieś dalej od naszej codzienności w inny świat daleki a jednak bliski. Twoich wierszy nie można ominąć, chce się w nie wśliznąć. Podziwiam - Solarena

Shibbi · Wysłany: Sob 0:02, 06 Mar 2010 Temat postu:

"a może byśmy tak najmilszy ......................wpadli ....."

* * * * * *

hmm.... jak tasowanie alibo i tysz rozdawanie kart -

rytmicznie ......................majstersztik:) tak zwane CUDO~~

proszę następną porcję Wesoly

Marek Olszewski · Wysłany: Sob 8:12, 06 Mar 2010 Temat postu:

kakaz · Wysłany: Pon 20:52, 08 Mar 2010 Temat postu:

To ładnie jak się z wiekiem rozkwita a ten wiersz jest jego namacalnym przykładem.

ella_hagar · Wysłany: Czw 14:53, 11 Mar 2010 Temat postu:

Marek pisze wiersze narracyjne, czyli takie w których zasadnicze znaczenie ma, co się mówi, nie zaś to, jak to się robi. : )

Kłaniam się uprzejmie : )