wirtualne nawyki

kakaz

wirtualne nawyki

pozwól żyć chwilą Medei
kiedy budzą się mgły nad moim jeziorem
a psy po nocnym wyciu strzepują resztki księżyca

wiem
cnota jest ubytkiem sponiewieranych nocy
a ty uśmiechasz się między kolejnym rekwizytem
to tylko muzea świecą pustkami

kolejny dzień mijamy przepustką miodowych spojrzeń w ekran

tylko między klawiaturą a niewidzialnymi palcami
jest ich ego jak dojrzewanie

i ponoć najlepsze są pestki dyni

*****************************************************

kochanie jesteś słupem który może niecodziennie oklejam
ale jak już to spójrz z jaką perswazją
Sylwii - wyjątkowo na Mikołajki

pytasz czy jestem cnotliwa
a ja że jest mi dobrze
kiedy wokół mnie setki oczu
i flesze mijających limuzyn

popatrz jak się do mnie kleją
afiszują bez uprzedzeń i pogardy
więc jak sądzisz to rodzaj osobliwości
a może tylko, chwila

moment
moment
moment
moment

mom

ent

Christine

Pierwszy wiersz bardzo mi dziś "dobrze zrobił" na smutek po stracie bliskiej osoby. Tak się jakoś odnalazłam pomiędzy pomiędzy klawiaturą, a mgłą nad jeziorem...

Po gwiazdkach wiersz jest dla Sylwii. Tylko ona go w pełni zrozumie.

kakaz

Umh..Tak to trudny okres kiedy ktoś bliski odchodzi i trudno się z tym pogodzić.
drugi to faktycznie dla Sylwi ale sentencja w tym wierszu dla Ciebie Krysiaczek.

solarena

Przeczytałam kilka ostatnich Twoich wierszy – ten mnie najbardziej ujął swoja świeżością i liryką, zadumą i pestkami dyni.
Wiersz jest często momentem, nawet przezywanym wielokrotnie.
Pozdrawiam serdecznie Solarena

gurami

dziękuję za mikołajkowy prezent...w końcu też jestem Sylwią Wesoly

kakaz