to tylko źrenic niebieskich fiołki

kakaz

pozbieram kamienie jak piernikowe serduszka
zaowocują na fundamencie
to niedużo by dzielić miłość

z daleka jakby miodowe plastry okładały kromki chleba
w brązowej poświacie
zachodowi słońca mienią słodkie fasady
kiedy on w drzemkę popadnie

one srebrzyste w parach sobie siedzą
zmysły dziergają strosząc białe pióra
i na myśl by nie przyszło że tak co roku gniazda sobie wiją
potem młode jak zegarki cykają psocąc do jesieni

życia zawilce jak wstążki płowieją
siadają zmęczone dziatwą otoczone
w buziach jeszcze słodycz tylko miód im zbierać
jeszcze chwila tylko i w butach jak odcisk uwiera

a mnie w kominie wierszem po ramionach
do ucha bo blisko
i ty w moich już dłoniach przysiadłaś świerszczem
długo to było

Shibbi

Czytam wszystkie Twoje (i nie tylko Twoje) wiersze) ale przestaję komentować ze względu - że mnie też olewacie Mruga

kakaz

Witaj
nikt Cię nie olewa przynajmniej nie ja.Nie pamiętam kiedy widziałem Twój wiersz tu na portalu i czekam aż się zaprezentujesz to nie omieszkam do niego zajrzeć z przyjemnością.Pa

Christine

Kaziu, Shibbi nie pisze wierszy, za to jej proza jest fantastyczna:)
Jeśli nie czytałeś jej utworów, zachęcam cię gorąco, bo to "samo życie", a także swoisty język, specyficzna i klimatyczna literatura.
Chociaż Shibbi nie pisze wierszy, czyta wszystko i zawsze zostawia komentarz. Uważam, że jej emocjonalizm wystawia najlepszą ocenę utworom, bo płynie prosto z serca.

Co do twojego wiersza - jak to twoje pisanie wzrusza mnie bajkową nutą, słodyczą piernika i muzyką świerszcza. Lubię czytać twoje wiersze.
Świat robi się łatwiejszy do strawienia.

kakaz

Bardzo dziękuję za informację , jestem pewien że poczytam jej prozę.

Skała

Miód na obolałe serce, aż chce się żyć i otworzyć okno by trochę ciepła z wiersza wypełniło jesienny pokój.

pozdrawiam