Przeczytałem dziś, gdzieś...

Marek Olszewski

Przeczytałem dziś, gdzieś o kraniku z suchym noskiem.

Przypomniało mi to, że w całym tym zabieganiu
zaniedbałem trzy podstawowe litery,
budowane latami ze znalezionych kamyczków,
ziarenek piasku i pyłków wykradanych wiatrom.

Nikle mojej łazienki nie tyle są zwilżone,
co łzawią wapiennymi kropelkami,
pozostawiając trudne do usunięcia blizny.

Odbijają echo nieprzespanymi nocami,
wbijając się w kofeinowe myśli o kolejnych rachunkach,
piętrzących się bezlitośnie na biurku.

Ciche, tętniące równym pulsem echo.

Zaniedbałem obrazek, samotnie tulący się w siebie
na pogniecionym prześcieradle.

Nie pamiętam, kiedy po raz ostatni zakryłem go kocem,
przed podglądającym bezczelnie chłodem
i kiedy przelewałem ostatni raz jedwabne kosmyki,
rozkoszując się ich ruchem po moich liniach papilarnych.

Trzy litery stały się już tylko miękką kanapą,
do której uciekam od zmęczonego dnia,
by nie spać nocami i szukać na białej kartce sufitu
odpowiedzi bez odpowiedzi.

Ciężkie drukowane cyfry krzyczą z rozerwanych kopert,
przygniatają tak prosty sens i jeszcze prostsze rozwiązania,
a ja wylewam słowa w wiersz, choć nie o słowa tu chodzi,
bo wystarczą milczące szepty bliskich oddechów i spojrzeń.

Przeczytałem dziś, gdzieś swoje zagubione marzenia
i morał, że nigdy nie jest za późno, na zamknięcie okien
i zatrzymanie uciekającego w milczeniu wiatru,
którym głaszcząc krawędzie bioder,
odbudzę zziębnięty alfabet jedynego prawdziwego słowa.

ella_hagar

Lirycznie jak to u Marka. Wesoly

I długaśnie. Dużo słów, dużo treści, nieoczekiwane porównania i zwroty akcji. Wesoly

W ostatnim wersie, pierwsze słowo – literówka? winno być : obudzę ? czy może odbuduję?
A mniej więcej w środku wiersza – czy nie lepiej zamiast „i” napisać „ani” , o tu:

Nie pamiętam, kiedy po raz ostatni zakryłem go kocem,
przed podglądającym bezczelnie chłodem
i kiedy przelewałem ostatni raz jedwabne kosmyki,
rozkoszując się ich ruchem po moich liniach papilarnych

Za to początek dla mnie bardzo tajemniczy. Wesoly

„przeczytałem dziś, gdzieś o kraniku z suchym noskiem” – powiesz coś więcej? Proszę. Wesoly

Co to za kranik, który ma nosek, w dodatku suchy nosek? I jak się taki kranik ma do całego wiersza ?
Przyznaję, że nie skapowałam, gamoń jeden! Mruga

Może wtedy coś więcej napiszę o wierszu.....

serdeczności dla rodzinki Wesoly

Marek Olszewski

ella_hagar

Nowe słowo, powiadasz? Całkowicie nowy wyraz, który dotychczas nie istniał?
No to Twoje wiersze długo jeszcze będą dla mnie nierozwiązaną do końca zagadką.
Właściwie możesz wszystko. Ale po co? By sprawdzić czujność czytelnika? Jezyk

Co do kraniku z noskiem , to … może w takim razie przydałby się kawałek wiersza Beaty jako motto ?

Wiele osób mądrzejszych ode mnie radzi iść w poezji w kierunku wycinania tego co zbędne, tego całego nadmiaru dookreśleń.
Myślę, że warto iść w tę stronę. W kierunku esencji.
To dla mnie trudne. Jednak warto. Bo o to w tym wszystkim biega. O esencję.

Oczywiście nie zgodzisz się ze mną, oczywiście zawsze zostaniesz przy swoim, oczywiście nie zmienisz nawet kropki… Więc to takie tam moje gadanie. Psu na budę. Mruga

))
C'est la vie – jak mawiała moja babcia. Mruga

Kłaniam się zacnemu Markowi i jego uroczej kobiecie.
Wesoly

Marek Olszewski

Cycat (fajne słowo) dałbym, gdybym nawiązywał do treści utworu Beaty. Niestety w tym wypadku była to raczej inspiracja jedną literą słowa, nie zaś całym jego znaczeniem - kumkasz Ellu ?

Wiem, wiem - jestem ta współczesna, okropna małpa, która nie chce się poddać trendom i nie miniaturyzuje swoich utworów. Widzisz - całe to wyciskanie soku powoduje, że adresat nawet nie wie, jak wyglądał owoc, z którego esencja pochodzi. Ja tam, nim zeżrę truskaweczkę, lubię sobie tak popatrzeć póki jeszcze wisi (niczym panienka nieskalana) na krzaczku - lubię tę całą otoczkę i nie zamierzam z niej rezygnować, a wręcz kocham poezję obciekającą tym wszystkim. Swoją drogą - co wart był by akt (wiesz pewnie o jakim akcie myślę), bez inwokacji Mruga

ella_hagar