Podróż sentymentalna

Gipsy

Wyburzyli stare, postawili nowe,
wytyczyli równo nieznane mi szlaki,
zamienili swojskie na te brokatowe,
zatarli ślad życia, tak dla niepoznaki.

Fryzjer zgolił wąsy, Baśka wyszła za mąż,
tam, gdzie dawniej krawiec - dziś króluje lumpeks,
modrzew się rozpycha, wciska w bramę gałąź,
okna wciąż te same, lecz podwórko smutne.

Fast foodowy opar zabił woń maciejki,
czasem bzyknie pszczoła - marna to osłoda,
cały świat dzieciństwa skurczył się jak szelki,
żal - brzęczący kapsel, toczy się po schodach...

RC May 2013

Christine

Rzeczywiście, ta podróż jest sentymentalna, ale tak mają ci, którzy pamiętają stare i porównują z nowym. Ja wolę nie odczytywać wiersza jako podróż, tylko konfrontację współczesnego stanu miejsca, które jest dla autorki ważne ze względu na wspomnienia, z tym co nadal tkwi w pamięci.
Woń maciejki przebija się przez zapach fast foodu, a na podwórku wciąż słychać bawiące się dzieci Wesoly