Pejzaż z rudbekią

wiosna

Pejzaż z rudbekią

Na bieszczadzkim szlaku pokłoń się łemkowskim chatom
Wędruj bezdrożami którymi nikt nie chodzi
I nie bój się burzy
Jest przecież anielską litanią
Za wszystkich wiernych zapomnianych

Może wtedy pod gontową kopułą deszczowego nieba
Usłyszysz niespodzianie ciche cerkiewne chóry -
Nie szukaj śpiewaków
To na skraju zdziczałych sadów
Koncertują a capella złote rudbekie

ono

brawisimo!!!

Shibbi

cudnie

ciepło i iii i i i i i iiiii iiiiii

tak czułam Wesoly

)

hak

Jest kilka osób na tym forum, które potrafią,wiedzą ,a i rączęta wtedy same do oklasków... Jesteś jedną z takich osób
Cieplozdrav :mrgreen:

wiosna

Dziękuję za serdeczne opinie...Haku, nie wiem, czy umiem, ale staram się..Ty sam najlepiej wiesz, że poezja nas zaskakuje, nie wiadomo kiedy, gdzie i wtedy wiersze "piszą się" same...to zupełnie tak samo, jak z miłością..pozdrawiam..

hak

Umiesz, umiesz, a z miłością to tak różnie,bywa jednostronna.
Hakozdravy

stary krab

Czy to możliwe, żeby po tylu latach, obok szczątków zdziczałych sadów, uchowały się jeszcze rudbekie ogrodowe? Jeśli tak, to bieszczadzki pejzaż namalowałaś tak, że motyl nie siada. Z zachwytu.
Moje doświadczenia sięgają jedynie zachodnich rubieży Łemkowszczyzny. Za sprawą "Wrzosowiska" w Piwnicznej i wrzosem wysłane zbocza grają tam pod koniec sierpnia pierwsze skrzypce.

Bardzo ładny wiersz, Wiosno.

Słoneczne serdeczności. Wesoly

wiosna

Krabie, jest tak, jak myślisz...nie ma chat, nie ma ludzi, ale jeszcze można rozpoznać ślady siedlisk, stare cmentarze i cerkwiska....rudbekie zostały, rozsiały się, rosną przy drogach, na miedzach, w zdziczałych sadach i bzach.. są strażniczkami pamięci....dziękuję za śliczne zdjęcia, pozdrawiam serdecznie!!!

stary krab

Wiele jest odmian rudbekii, ja tylko te miałem pod obiektyw. Wesoly

Tamtych w Bieszczadach nie spotkałem.
Pozdrawiam i życzę wiele olśnień, przemyśleń i radości na szlakach turystycznych.

solarena

Przepiękna wędrówka po dzikich szlakach, które zatrzymują zapach wakacji.
Rudbekie są cudowne w końcu lata – mają szczególny uśmiech i mrużą oczy.
Nawet na krańcach Europy przypominają coś bardzo rodzimego.
Pozdrawiam serdecznie Solarena

hewka

wczesniej czytalam, swietny wiersz Wiosenko:) serdecznosci sle z mojego przybrzegu:)

wiosna

Solareno i Hewko, dziękuję za komentarze, cieszę się, gdy wiersz zostaje zauważony i wyzwala emocje..a do bieszczadzkich szlaków tęsknię, znad morza to daleko, więc kolejna wędrówka dopiero za rok..pozdrawiam Was serdecznie w ostatnim dniu lata, żegna nas piękną pogodą, trochę żal, że się kończy....