pachnidło

mewa

o północy nie dopada człowieka szaleństwo
ale strach który skrada się jak chory kot przesycony
zapachem odchodzenia /tylko udaje że wróci/:
drżące łapy nadzieja w zmęczonych ślepiach
i we mnie
miasto o tak miasto o północy śpi mocno jak wszystkie
miłości niedokonane oraz te przekochane
dworce drzemią nie trwoniąc czasu na szukanie pozorów
głowa opada im na śmierdzące reklamówki
z odpadkami skarbów i odpryskami wczorajszej świetności
pięknie spakowany podróżny nie przysiada obok
zaskoczony tym iż: tak właśnie pachnie człowiek
patrząc w okna poczekalni zerka na oddalony zegar:

piękna zima biała ona nie potrafi być trędowata

rozpada mi się sumienie ale nie boli jest elastyczne
ładnie ubrane skropione dobrymi perfumami
ból - obce słowo którego nie da się ująć w pełny wyraz
przedłużona samogłoska lub spółgłoski na fali morza
między zapachem zewnątrz a smrodem wnętrza tkwi pazur
bolesnej potrzeby posiadania bycia
inny zapach a wspólny strach

ella_hagar

Zaczynasz wiersz kocią metaforyką. Też lubię koty. Wesoly

Kończę teraz taki koci wiersz o czymś innym....

A twój wiersz?
Twój - jak sam tytuł wskazuje – jest o zapachach. Wesoly

Zapach lęku odchodzenia, zapach dworca i człowieka w poczekalni, zapach drogich perfum do perfumowania sumienia....
Jest więc o przemijaniu, o godzinach spędzonych w poczekalni życia, o obłaskawianiu sumienia - o czasie rozliczeń i wreszcie o tym, że:

między zapachem zewnątrz a smrodem wnętrza tkwi pazur
bolesnej potrzeby posiadania bycia
inny zapach a wspólny strach

Zaczynasz kotem i kończysz kotem – kocim pazurem.

Refleksyjny wiersz. Do zamyślenia się nad sobą. Niezły. Wesoly

hewka

i znow swietny wiersz Mewo, refleksyjnie, smutno i i tak prawdziwie, wiersz na nie jedno czytanie
pozdrowienia sle i dbaj o Siebie:)

mewa

Ello, Hewko - dziękuję Wesoly

kot ma się lepiej, musi się mieć Wesoly

Christine

Bajkowy wiersz, normalnie zrobiłam sobie z niego kreskówkę...
Miasto widziane oczami kota - wielokrotnie było motywem różnych produkcji, ale ten kot jest poetą, wiec ...
Tylko zmartwiona jestem, że kot jest chory.

mewa

Krysiu:)
Tak, to opowiadacz i dlatego taki twardy:) Już myślałam, że...a jednak, narazie cieszę się umiarkowanie, ale już mi siedzi na klawiaturze i zaczyna być po kociemu -wredny:)))))

pozdrawiam serdecznie:)

solarena · Wysłany: Pią 17:25, 20 Mar 2009 Temat postu:

Mewo, przegapiłam go ! Nie wiem jak ! Uderzył we mnie. To dojrzała poezja. Jedni powiedzą, że przegadana, inni nie. Mnie się podoba. Jest Twoja. Znalazłam w nim dużo dla siebie, a ostatni fragment, ta bardziej osobista refleksja, jest super. Wiersz jest pełen zapachów i atmosfery, wyważonej i jednocześnie szarpiącej jak ból. Brawo, Mewo - Solarena

Shibbi · Wysłany: Nie 22:57, 22 Mar 2009 Temat postu:

Super

szczególnie "że tak pachnie człowiek"

Spędziłam ostatnio 3 godziny w głębi nocy na dworcu Głównym w Kraku - .byłam w szoku - a właściwie tkwię w nim nadal. Niesamowite przeżycie - no i "że tak pachnie człowiek"

Super:) Uwaga