Odludzie

ella_hagar

Odludzie

„Samotność jest jak deszcz”
R.M. Rilke

Chodzi o pustkę,
tło, którego nie można dotknąć ani zobaczyć. Ale jest
jak ból po rozstaniu, pozostałość snu, niedokończona myśl,

albo jak wypatrywanie w tunelu świateł pociągu
ze składem pełnym ciepłego smaku powrotu do domu.

Jest niespełnieniem –
brakiem pisma na kartce, kredytu na Vizie, plików cookies na portalu,
wszystkim, co pozbawia sensu istnienia.

Chodzi o pustkę,
niedostrzegalne nic. Dziurę, gdzie osad dawnej bliskości odpływa
od naszych ciał, unosi cienie rzeczy bajecznych i złudnych.
To jak rzucenie monety do studni i usilne pragnienie
by wreszcie usłyszeć plusk, który wciąż nie następuje.

Chodzi o ciszę, kiedy jesteś obok,
przy jednym stole rozpartą osobność, szmery w sercach,
arytmie nastrojów, życie, co się studzi w ciałach.
Na tafli przestrzeni jak na ekranie laptopa niemy film.
Tylko nas dwoje w kadrze i tło –
dwie krople na okiennej szybie zlewające się
w osobne strumienie.

Chodzi o deszcz.

.

antra

Bardzo głęboki i piękny utwór!

Christine

Elu! Cieszę się, że znowu mam okazję przeczytać twój wiersz, jak zwykle - pełen refleksji i czułej melancholii. Każda fraza, każde słowo bardzo przemyślane. Reprezentujesz równy poziom, wszystko co piszesz czyta się z przyjemnością. Podoba mi się użycie rekwizytów współczesności, dobrze się zgrały z klimatem wiersza.

Zastanawiam się nad tym uczuciem pustki.
Najczęściej po utracie kogoś bliskiego.
Ale... coraz częściej bywa gdy nadal bliska osoba jest obok. Osobno. Bez przekraczania granic. Smutno i trochę beznadziejnie być razem nie kłócąc się i nie dostrzegając wzajemnie.

ono

piękny wiersz - cudownie opisałaś deszcz w którym utopiłaś kroplę samotnosci

pzdr