Medytacja

stary krab

Nad Wierzchowiną tańczy jastrząb,
a od Jackówki kica zając.
Pszczoły obsiadły lipę starą,
często do ula nawracają.

Kwitną ziemniaki, bulwy rosną,
pszenica ma już mleczne zęby.
Tak chciałbym porozmawiać z siostrą
lub iść ze szwagrem na Poręby.

Skubnąć poziomkę, podnieść kurkę,
prawdziwki młode zajść od tyłu.
Przemyśleć, czemu dziś pod górkę,
gdzie kiedyś prawie równo było.

Cieszyć się świtem, kosa śpiewem,
kocyk rozłożyć w wonnej trawie,
poczuć wietrzyka lekki powiew,
choć nie porusza trawą prawie.

Koszyk z wikliny wypleść mogę.
Może prawnuki będę niańczyć?
Chociaż się szarak skrył pod głogiem,
to jastrząb nadal nad nim tańczy.

Christine

Jaki to ładny wiersz...
Bije z niego spokój i zadowolenie z biegu życia, chociaż z nutką tęsknoty.
Do młodości, do lubianych, kochanych ludzi, którzy już odeszli.
Kolej rzeczy, kiedyś ich znowu spotkamy. A teraz czas korzystać z każdej chwili, sprawiać sobie małe i duże radości.
I tak trzymaj, Krabie!

hewka

Wierzchowina... pewnie zamojskie, kiedys lubelskie... powialo mi jakos znajomo, piekny wiersz, jak zawsze u Ciebie przepyszna liryka z klimatem... ech, a koncowka z lekka mnie zatrwozyla.... ech, gdybac nie bede, piekny wiersz Krabie, serdecznosci sle i dbaj o Siebie:)

stary krab

Jesteście obie najwierniejszymi chyba czytelniczkami moich wierszy. I jest mi bardzo miło z tego powodu. Wasze komentarze są mi bezcenną nagrodą. Za to, że odważyłem się zamieścić napisany ponad dziesięć lat temu tekst. Wtedy jeszcze żyli wszyscy moi szwagrowie.
Owa wierzchowina zaś w Beskidzie Wyspowym, w Małopolsce.

Ze szczerym podziękowaniem i niziutkim ukłonem,
Władysław

hewka

pisz, pisz... mimo ze nie mam Twojego Tomiku to czytam Cie w necie... to nic ze wiersz stary, jest nadal aktualny, jest w nim cuuudna spokojna liryka, obrazy ktore zostaja po przeczytaniu, to sa jest poezja do ktorej sie wraca i powraca, dzieki Ci za wiersz...( po raz drugi) Wesoly

stary krab

Wzruszyłaś mnie Hewciu droga. Wesoly

Podobnymi komentarzami zaspokajasz moją męską próżność. Groźnymi następstwami może to nie grozi, bo już od roku wcale wierszy nie piszę. Gdybym jednak miał pisać jeszcze podobne, wpadłbym zapewne w zadufanie. A to nie przystoi nawet starcowi.

hewka

ooo, starcowi... drobna przesada, wczesniej urodzonys tylko... wiec polecam, zebys nie mial pustych rak, wiec pisz wiersze z kosmatych mysli Wesoly

a ja czekam:) serdecznie Cie pozdrawiam:)