Lament współczesnej dziewczyny

Sylvie

W świecie tym gubię się
zaplątana w sieć powinności
muszę , nie muszę , zdecydujcie się!
Na granicy obłędu , w myślach głowa.
Zrób to , tamto , ale ja nie chce
mam dość przymusów i nakazów
nie ograniczajcie mnie.
Dlaczego tak jest?
Dlaczego nie możecie odpuścić?
Żyję w świecie marzeń,
On nie wymaga bym była kimś innym
mogę być sobą tak w spodniach i w spódnicy.
Z każdym dniem coraz więcej praw ,
coraz bardziej wpadam w pułapkę.
Może kiedyś się uwolnię , zdejmę wszystkie maski
i zacznę naprawdę żyć...

Christine

Na razie widać, że dużo kłębi się w twojej głowie, i że pragniesz dać ujście emocjom. Wiersz jest dobrym przekaźnikiem ekspresji, pisanie rozładowuje napięcie, więc dobrze, że próbujesz pisać.
Jednak wiersz to nie worek, w który wrzuca się słowa, potrząsa i wysypuje. Musisz pomyśleć o formie.
W tej próbce jest totalny chaos, a nie ma koncepcji, nie ma przenośni i metafor, które stanowią esencję poezji, nie ma puenty.
Może popracujesz nad tym?

hewka

podpisuje sie pod komentarzem Christine, warto popracowac nad tekste, sa emocje, one sa prawdziwe, wiec z tego moze byc naprawde dobry wiersz
pozdrowienia sle:)