kurz

Christine

kurz

spokój zimowych plaż zaraża ciszą zmarzłe glony
rekwizyty zeszłego lata dzikie róże i głóg
czekają na cud ponownego zaistnienia
może wystarczą trzy garście piachu
rzucone w porę za swój cień
może na tamtym brzegu czeka
prawdziwe życie

pył osiada niepostrzeżenie
szybko go przybywa jakby pękła
klepsydra wydm i zerwał się sztormowy wiatr
żłobię inskrypcję
napis zakończony znakiem zapytania
powielają się dwa brzuszki z kropeczką
wędrują aż gdzieś gubi się treść
urwana równo z dźwiękiem dzwonka
co ?

robię niezbędne porządki ścieram kurz
podlewam kwiaty szoruję podłogi
ustawiam rzędem buty i przemawiam do nich
bądźcie szalone nieście mnie

...

ella_hagar

Najpierw sen? Bo ten dzwonek, urwana treść, zdziwienie – „co?”
Może tylko zamyślenie? I w zamyśleniu można odpłynąć.

Nie za bardzo rozumiem drugą strofę. Np.. te dwa brzuszki z kropeczką – hm???
Ale pęknięta klepsydra oraz inskrypcja kojarzą się z nadchodzącą śmiercią. Znak zapytania to pytanie: kiedy? Wiatr, ten pomocnik czasu, pokrywa wszystko kurzem.

Są tu tęsknoty za minionymi latami, przemijanie, robienie porządków w życiu codziennym, przygotowywanie się do ostatniej podróży. Ale też pragnienie na coś szalonego na koniec.
I refleksja taka: czy w ten chłodny czas nie za późno już na założenie szalonych butów?
Czy one będą miały jeszcze tyle odwagi, żeby pobiec za głosem serca?

Podoba mi się Wesoly

I owszem.
Choć trochę gmatwa druga strofa. I może przydałby się jakiś mocniejszy akcent, większe skontrastowanie, nie wiem, może chłodu plaż z gorącymi wspomnieniami lata? Albo trochę grozy przy pisaniu własnej inskrypcji? Albo więcej szaleństwa z tymi butami?
Zresztą czy ja wiem? Może właśnie tak jest najlepiej, bo chłodno, tak jak chłodne są nasze myśli na starość?

Się pozdrawia, szanowną poetkę. Wesoly

mewa

To jeden z najlepszych Twoich wierszy jakie znam.
Christine, mówisz!

solarena

Piękne przejście z refleksji o przemijaniu, z ukrytym oczekiwaniem na to, co nieuniknione, a jednocześnie, chęć wzlotu i nadzieja „trzech garści piachu”, bo jeszcze nie jest za późno…Marzyć dalej? Dzwonek opamiętania. Nakładanie się tego, co było, co może jeszcze być. Wystarczy zrobić porządek, dać się zwariować. Szaleństwo ma swoje buciki.
Pozdrawiam i dziękuję za świetną lekcję opamiętania Solarena

hak

Przeczytałem i zobaczyłem (mnie łatwiej) To Twój b. dobry wytwór.
Pozdrav

Christine

Dziękuję za komentarze Wesoly

Ellu, zagmatwałam trochę z tymi "brzuszkami" ale to taka wizja mnożących się znaków zapytania.

wiosna

Piękny!! I mądry..Gratulacje!

hewka

i mnie sie wiersz podoba, mocny, a buty... zawsze mi sie kojarza z droga, no bo po to sa zeby isc, torowac droge
naprawde dobry kawal poezji Krysiu, pozdrowienia sle:)

kakaz

Kurz to powłoka niezależna od nas osiada z czasem.Lubimy wracać do przeszłości choć gdybyśmy wiedzieli jaka czeka nas przyszłość nie zawsze dalibyśmy się jej ponieść . Te porządki to dobra sprawa Chrysti bo dlaczego nie skoro przynosi ulgę a może to jak wygrana w totka los na który tak długo sie czeka.

Pozdrawiam

kazik

Shibbi · Wysłany: Pią 22:05, 20 Mar 2009 Temat postu:

Taki mądry, że zgina kolana Wesoly

eh!!