Koszmary

Polka

Słońce - szkarłatna kula, stoi nisko
na niebie. Myśli rozpierzchły się
jak chmara gołębi. Bogatsi o kolejne
oczarowanie, mijamy się jak we mgle.

Rozległy budynek. Poruszane wiatrem
firanki, mniszek na trawniku.
Nad nim kilka pracowitych pszczół,
wiejski chleb ma barwę lipcowego miodu.
Ten obraz pojawia się kolejny raz.

Wyrywam się jak przerażone dziecko, które
tęskni za schronieniem, jedynym, jakie zna.

Gdybym nie miała tak zielonych oczu,
nie zauważyłbyś mnie. Poszłabym w swoją stronę,
ze swoim krzyżem, ku swojej śmierci.

Od tamtej nocy, gdy końce palców, którymi
dotykałam twoich policzków stały się zimne
jak lód, towarzyszy mi niepewność.

kakaz

Oczarowanie kimś bliskim, jego dotyk, wspomnienie i ucieczka,niepewność.To to co mi przekazałaś w wierszu a może coś więcej.
Pozdrawiam

Christine

Dla mnie to raczej strach przed utratą bliskiej osoby, stąd koszmary senne.
Dobry jest taki sen, jeśli jesteśmy w stanie uspokoić się po nim, odzyskać pewność, że wszystko jest dobre.
Pozostaje pogodzić się ze świadomością, że to co nam pisane musi przyjść. Byle jak najpóźniej.

stary krab

Zielono mi... I jakoś chłodno. Ale mniszki w trawie i wiejski chleb, z lipcowym miodem, procentują jeszcze ciepłem i "dobrą energią". Cool