Jocita

stary krab

ratuj mójeśty
bo w cymze do kościoła póde

chodziła często i daleko
z powrotem pod górę
a latem boso

wiedziała wszystko o roratach
nieszporach i gorzkich żalach
barwnymi słowami malowała
stacje męki pańskiej

w niedzielę wieczorem odmawiała z córkami
wszystkie części różańca
kolejny kawaler klękał pokornie
lecz więcej nie przychodził

sprawione niegdyś przez nieboszczyka
czarne trzewiki miały wysokie cholewki
z bordowymi sznurówkami
słupkowe obcasy oraz wyraźne ślady
wielokrotnych „ostatnich” reperacji

oderwać – rozerwać – wzmocnić glanki
pocerować – zszyć – podzelować
podkówki przybić i żabki
nowe buty uszyłby za ten czas

– przymierzcie czy coś nie uwiera

– bóg ci zapłać kochany
nie bój sie – jo ci ta co kiedy

Christine

Błagam, Krabie, przetłumacz, bom ciemnota:
"– bóg ci zapłać kochany
nie bój sie – jo ci ta co kiedy"

brzmi jakby: ja jestem ta sama, co kiedyś
ale coś mi nie pasuje do "zapłaty" i "nie bój się"
A wiersz bardzo urokliwy Wesoly

Christine

Już zrozumiałam: są takie jak kiedyś!
Wesoly

tępota jedna...

stary krab

Nie wmawiaj sobie tępoty Christine. Ten zlepek gwarowy z Beskidu Wyspowego niekoniecznie musi być łatwo zrozumiały na Wybrzeżu. Z powiedzeniami kaszubskimi miałbym zapewne jeszcze większy problem.
Odzywka nie bój się

Shibbi

no i powlekło mnie w średniowiecze - choć wiem, że to współczesność Wesoly

Gdzie żeś "JĄ" namierzył?
Niesamowite

stary krab

Odzywka nie bój się ma zazwyczaj osłabić wątpliwość w powagę zamiaru, czy szczerość intencji. W tym przypadku szwca, który znał te trzewiki damskie od pierwszaj reperacji, poprzez kolejne, w tym także wszystkie ostatnie naprawy. Z tekstu można domniemywać, w każdym razie wykluczyć tego nie można, że rozmowa wstępna, jak i ta przy odbiorze naprawionych butów, były podobne. Nie kończyły się zapłatą, lecz zdawkowym Bóg zapłać i enigmatycznym ja ci ta coś kiedyś. W domyśle: dam, zapłacę, jakoś wynagrodzę.

Wybacz tę łopatplogię, ale zależy mi na zrozumieniu puenty, gwarową klamrą spiętej.

Pytasz Shibbi, gdzie. We wspomnieniach, wśród klientów Stryja Józefa. Było to prawie dokładnie kopę lat temu. Wesoly

Obiecywanie rozwinęło się za ten czas do monstrualnych rozmiarów. Weszło nawet do praktyki na szczeblach władzy. Nie uważacie?

hewka

no naplatales Krabie, i przez to wiersz wyborny, malo dzis takich rarytasow, dzieki Ci

pozdrowienia sle:)

stary krab

Ja też ślę pozdrowienia, rad z pozytywnego przyjęcia tekstu Jocity. Wesoly

kakaz

No no no Krabie, wyłuskany ten wiersz i ma w sobie mądrości wiele.
Przypominam sobie pewne zdarzenie, a było to w Kasince niedaleko Nowego Sącza.
Mieszkałem u znajomej tuż przy głównej drodze/ bo taka tam jedyna była/.
W niedzielę z gór szły na mszę poranna dziewczyny.Zostawiały pod krzakiem kierpce i zakładały buciki, świeżutko wypastowane by ładnie na mszy wyglądać.
Oczywiście ja człowiek z miasta, żartowniś, schowałem kierpce.Wypatrując przez zamkniete okno co się wydarzy gdy dziewczyny ich nie znajdą, a przecież pod górę parę kilometrów w szpileczkach to nie byle wyczyn.
No i stało się, znajomej sie oberwało i mnie również udało się od cięgów góralskich uciec, bo dziewki w ciemię nie bite , kumały dobrze.A ze do tej pory nic się podobnego nie stało to od razu wiedziały kto tę frajdę wymyślił.
Było to z lat 20 temu ale tego faktu nie zapomnę chyba do końca życia.
Nie powiedziałem wszystkiego bo i nie wypada ale mówię, że z góralkami lepiej nie zadzierać " na gwałt".

Christine

Krabie, dobrze, że wytłumaczyłeś, bo gwara to także powiedzenia, które tylko każdy tubylec rozumie.
W kaszubskim "jo" to przytaknięcie, nie mateż obietnicy, że tam. coś, kiedyś - kaszub za robotę płaci honorowo, od razu, ale tylko wcześniej uzgodnioną cenę, lepiej nie próbować go naciągać.
Piękne są kultury regionalne i warto je pielęgnować.
A to bardzo dobry wiersz, wypieszczony co do słowa Wesoly

.

Polka

Krabie czytam klejny raz Mruga

napisałam kiedyś że te sznurowane trzewiki na słupkowym obcasie pasują mi do panny co to do tańca i do różańca ale ostatnio dowiedziałam się że dawno, dawno temu był taki zwyczaj że starający się o rękę ( przyszły zięć ) powinien sprawić przyszłej teściowej nowe buty ... może ,, kawaler,, z wiersza szewcem był a szewc jak to mówia sam bez butów chodzi Wesoly

no i dlatego Mruga

Wiersz podoba się bardzo Wesoly

stary krab

stary krab

kakaz

I tu się zgadzam.Nowy Sącz daleko,bliżej do Rabki ale to nie ważne, ważne wydarzenie skłoniło mnie do tej refleksji Stary Krabie.
Co zaś do górali nizinnych,spróbuj waćpan im to powiedzieć to ho ho ho.Nie wybaczą bo przecież też górę mają "Szczebel". ha ha ha.

stary krab