Gerda

Polka

Grudniowe dni nie zdążyły jeszcze nadejść,
a już słychać styczniowe jęki, luty skuwa zatokę,
czuć jak słońce się waha.

Wykradam się z sennego pokoju
na zewnątrz (staram się nie potrącić bliskich).
Między życiem a szklistym chłodem fal
rozkosz miesza się ze strachem.

Cały czas staje w oczach.
Przypominam sobie jak uparcie
wpatrywaliśmy się w siebie,
dwa światy.

Pod niebem królowej śniegu
wiatr wolnym ptakom wije gniazda,
upinając szpilkami mrozu. Światło wpada do morza
na chwilę przed północnym pocałunkiem.

Wciąż mam nadzieję,
że mi cię nie skradła.

Christine

Przeurocza, czwarta zwrotka wprowadziła mnie w nastrój baśni Andersena.
Gdzieś tam Królowa Śniegu przymierza lodowe korale.

Polka

Tak to chyba miało być
Serdecznie Christine)))