cień supervisora nie zasypia nigdy

Marek Olszewski

uciekłem z zatrutej szklanki pozbawionej prywatnego konta
wytarłem zapisywane obcą ręką tablice własnej codzienności
i wynająłem klucz do niezależnego zamka drzwi

cień supervisora przenika szczelinami uchylonego okna
dusząc światło padających z sufitu gwiazd
odbija się po ścianach awersem i rewersem
ssąc mleko karmiącej matki by wypluć je niewdzięcznym gestem
pomiędzy ciała kochających się małżonków
dziecko głodne
dziecko spać nie może

przestrzeń sześcienna nabiera eliptycznej podstawy
barwy zatracają się w przeźroczystość inwigilujących oczu
a za plecami skrada się cień

źrenice wytłuszczone zakłamanymi promilami
ologowane symbolem pazernej złotówki
doszukują się dwudziestej piątej godziny w dobie
na zobowiązania względem obsesji i paranoi
by głód noworodka pogłębić brakiem ojca
głód matki brakiem ramion i zrozumienia

***

jestem już zmęczony
cyrografem podpisanym w moim imieniu

***

wybacz mi maleńka
kiedy przyjmę chrzest
i zmyję z twarzy udawane uśmiechy
podtrzymywane cierpliwymi zapałkami

potrzymaj jak kolumna opadający firmament
jak pięciolinia nuty i klucz
nasz prywatny
który rozpocznie każde zdanie każdego wersu
w naszym wierszu napisanym czystą metaforą
bez palców wyginających trójkąt szczęścia

bez ognia nie rozpalę światła
i nie dam dziecku ciepła

Christine

Gładko łączysz realizm współczesny z klasyczną poetyką, dodatkiem są słowa i nazewnictwo z "tu i teraz". Powstaje ciekawy efekt, wzmocniony duchem, autentycznością tego, co przeżywasz.
Z coraz większą uwagą wczytuję się, Marku, w twoje wiersze i biję brawo Wesoly

Marek Olszewski

...dzięki - Twoje słowa są nagrodą i mobilizacją do dalszych (głębszych) poszukiwań.

Pozdrawiam.

solarena

Problem egzystencjalny głęboko poddany analizie, – kto rządzi światem. Jest w tym wierszu wiele człowieczeństwa, oddanego bez zakłamania. Ułożonego na planie nocy – szczęścia i zmęczenia. Piękne wezwanie do boginki podtrzymującej domowe ognisko.
Brawo! Solarena

ono

wiersz genialny - w każdym calu- wersy płyną jak Misisipi, a pointa spada jak Niagara