a gdyby noc...

mewa

to morfeusz ustawiał fotele kamery bawił się w stylistę
ghostwriter wkładający w usta tyle frazesów co kaszubskie słońce
zapomniał tylko że gęstość materii w jądrze to prawie próżnia
sny o zdradach i drobnych kłamstwach rozgrzeszają
/transpozycja dla niewidomych niemych wyzwolenie chromych/
coś rozszczepiło moje życie oddzielając je od teraźniejszości
nagła metamorfoza mniej zażyłości z dawną ja
i pamięcią która staje się miękką poczwarką
imago
dłonie i usta na ciele człowieka
rano usłyszę : one stworzone są do modlitwy!
więc :
daj siłę taką zwykłą by na wszystko wokół nie patrzeć z niepokojem
a chleb nie okazał się ziemią obiecaną kiedyś kiedyś kiedyś
i jeszcze proszę o to bym nie musiała wybierać między złem a złem
boję się że już tak zostanie iż dłonie klaszczą u jakiegoś pana a ja siedzę
nad rzeką p i płaczę...
tak chce mi się kilka dobrych dźwięków i magicznej powieści

hłasko zasypiał nucąc kołysankę z dziecka rosemary
morfeuszu podsłuchiwałeś ...

Christine

To dobry wiersz, Mewo, chociaż odwołujesz się do tylko tobie znanych szczegółów.
Przeszkadza mi Hłasko - przyczaił się na końcu, jakby to był jego wiersz. A sio!

mewa

Krysiu, ja wiem, ja wiem... tylko jak mi się ta Polska a w niej "ja " malutka a inni wielcy a w sumie mali, zaczęli pisać - to Hłasko... sam wwędrował i mi się komeda... Boże! jak Marek musiał umierać... jak boleśnie...

Krysiu, ci "wielcy" to nie ja, nie to miałam na myśli, tylko ... Matko kochana t samo Pokolenie i wiem, że zrozumiesz.

Christine

Ale po co masz go przywoływać, tak dosłownie, jakbyś koniecznie musiała podpierać się nazwiskiem. Klimat w wierszu zbudowałaś w sam raz, kto chce i tak go odnajdzie. Albo odczyta po swojemu - dlaczego na to nie pozwalasz? Przecież im więcej znaczeń, tym lepiej.

mewa

Christine:) mój problem polega na tym, że ... to jest czystej wody egocentryzm, ale chciałabym aby wiersz na pewnym etapie był i "mój", wierz mi, broniłam się jak tylko mogłam, aby... nie dać tytułu "Kołysanka" , nie powiedzieć: Komeda, bo tak kocham...tamten jazz. Babram się w uczuciach innych, to co mi się zdaje , śni lub chyba prędzej - w swoich rozgoryczeniach, ale to silniejsze niż ja...Widzisz, zdawałam sobie sprawę, że te dwa ostatnie wersy moga "położyc" wiersz, ale jakże często pisze się od końca do początku!

Na pewno przemyślę, znajdę drogę by zamieścić Hłaskę, Komedę... w sposób jak najmniej widoczny. Wklejam wiersze gorące, niedopracowane by...stały się! Wesoly

Christine

Mewo, to twój wiersz i mogę tylko wyrazić swoje zdanie.
Ale chyba mnie znasz, wiesz, że wyczuwam...

mewa

o tak, Christine:)))))))))) wiem:)

Shibbi

O Jezu jak smutno - nadzieja ukamienowana w przepaści Idea

Zmykam bo się jeszcze zarażę i będzie deprecha - choć nie pamiętam kiedy mnie to okrucieństwo ostatnio dopadło.
Pewnie był powód żeby takiego "doła" stworzyć, ale ja uciekam Smutny

mewa

Shibbi:) nie ma dołów, one nie istnieją!!! Wesoly

wszak wracamy do łopatek:) Wesoly

potrafimy zakopać wsiw doły!!!
taaaakie mocarne jesteśmy:)

solarena

Schodzenie do cembrowanej studni własnego ja. Lubię takie introspekcje. Zawsze znajdzie się wspólny punkt : pustki, echa, jaźni? Wyraźne odwołania literackie. Pod wpływem Twojego wiersza wracam zupełnie świadomie do „The end of the Affair” G.Greene i zastanawiam się nad granicą między miłością a nienawiścią. To tak na marginesie.
Pozdrawiam serdecznie Solarena

Powiedz sama, jak można jaśniej i tragiczniej wyrazić siebie w danej chwili?

coś rozszczepiło moje życie oddzielając je od teraźniejszości
nagła metamorfoza mniej zażyłości z dawną ja
i pamięcią która staje się miękką poczwarką

Kornelia Romanowska

Zatrzymałam się na dłużej. Poczułam go jak cholera. Podoba się, bardzo, szczególnie :

ghostwriter wkładający w usta tyle frazesów co kaszubskie słońce
zapomniał tylko że gęstość materii w jądrze to prawie próżnia
sny o zdradach i drobnych kłamstwach rozgrzeszają

hak

Nie bardzo rozumim one dywagacje we temacie Hłasko wielkim.....był.
To oczywist że był, a skoro szacowna niemniej zacna poetka raczyła tam akuratnie umieścić jego osobę, tzn. że wielcy Pośmiertnie(zwłaszcza) są potrzebni.Wytwora jako u Ptoka na poziomie niezmiennym.Nawet nie pisze -tak trzymaj-
Ciepłozdrav

mewa

Hłaskę i jego obecność muszę wyjaśnic. Nie wiem jak to zrobić, by nie podpierać się "zasłyszeniem" plotką, prawdą lub nie...Morfeusz, przypadek- my w tym wszystkim - to oś i pewien wypadek, śmierć kogoś, którą pewne kręgi wiązały z wydarzeniem i Markiem H. Pisząc to "nuciła" mi się Kołysanka Komedy z filmu Polańskiego i to już jak wyżej wspominałam narzuciło mi tę myśl bezwiednie - morfeusz na pewno podsłuchiwał "nucące" myśli Hłasko podczas jego ostatniego snu...
Dziękuję Wesoly

hewka

mocny wiersz Mewo, pozdrowienia sle:)

mewa

Dziękuję Hewko:)

Rozdarta jestem i czasu jak na lekarstwo. Bielsko, dom, kot, praca- kolejność chyba odwrotna, ale w ciągu tygodnia rozproszona:)
Pozdrawiam śnieżnie:) bałwankowo:) cóż, że pochmurnie? ale biało - tunele ze śniegu - cudo!