Szczyty

stary krab

Władysław Ryś

Szczyty

Jacek Kubis, w ankietach swojego autorstwa, wymaga iżby każdy z nas miał swoje narodziny, koniecznie w szpitalu. Mnie wiadomo, że to Jezus, i tylko on, swoją boską mocą narodził się w betlejemskiej grocie 2012 lat temu. Dokładnej daty nie potrafią podać nawet najbardziej uczeni w Piśmie. Zwykli śmiertelnicy mają swoje daty urodzenia, a przychodzili na świat w gminnych porodówkach. Najstarsi z nas zwyczajnie, w rodzinnych domach. Poród odbierała akuszerka wiejska, taka baba od porodów. Była nią także Karolina Koza, czyli Kozino z Rysiówki.

Moja babcia Anna wcześnie owdowiała, jej mąż Jan Wolf nie wrócił z I. Wojny Światowej. Zanim nasza mama wyszła za Adama Rysia, babcia zdążyła poślubić Piotra Sułkowskiego z Kisielówki i miała z nim kolejnych czworo dzieci. Syn miał na imię Stanisław, a córki Elżbieta, Helena i Emilia. Dziadek Sułkowski wybudował drewniany dom podpiwniczony, pod adresem Zawada 112 i w nim to ja się urodziłem. (Mieszka tam dzisiaj rodzina starszej córki ciotki Mili). Podobno było to w niedzielę nad ranem, 13 czerwca. Nie sprawdzałem w historycznym kalendarzu, ale po moich lewych do roboty rękach sądzę, że właśnie w niedzielę jestem urodzony.

Dziadek i starsze dzieci czekały w kuchni. W izbie zaś rodząca ze swoją matką, wiejska położna oraz najmłodsze dwie dziewczynki. Ciocia Hela miała wtedy może sześć lat, a ciocia Mila ledwie cztery. Łóżka stały wysokimi szczytami do siebie, na jednym odbywał się poród, na drugim spać miały obie panienki. Przykazano im, by pod żadnym pozorem nie wychylały się spod pierzyny. Z przekory, czy może bardziej z podniecenia, nie spały drańciuszki mimo późnej nocy. Nasłuchiwały i niepokoiły się, co też się dzieje z ich przyrodnią siostrą Marysią, za tymi szczytami łóżek. Powiedziały mi niedawno, że jak mnie chlaśnięto w pupę, to tak krzyczałem wniebogłosy, że wyskoczyły z pościeli i dorośli musieli im mnie pokazać.
Na pewien czas miałem w zasięgu swojego płaczu moje kochane ciocie, z których Helena dawno już zmarła we Wrocławiu, a ciotka Mila - niech jej Bóg da zdrowie - do dziś mówi do mnie Właduś.

Tarnów, 27 grudnia 2011 roku

Christine

Bardzo plastyczny opis narodzin. Wyobraźnia pracuje.
Kiedyś w każdym domu stały drewniane łóżka z wysokimi szczytami. Miałam okazję czasem spać w takim łóżku. Nie można było po nim skakać(dzieci Wesoly

) bo miały spód z ruchomych desek, które się przesuwały, a czasem łamały - lądowało się wtedy na podłodze. Przykryciem zwykle była puchowa pierzyna, ciepła, owszem, ale pierze miało złośliwą cechę przesuwania się w dół, w stronę nóg. Trzeba było wstawać, potrząsać, aby nie zmarznąć.
Opis narodzin bohatera świetny; z dystansem, humorem i z anegdotą.

stary krab

Shibbi

nie komentuje - mnie Krab ani razu łaskawie nie przeczytał - zawzięłam się amen .

stary krab

Shibbi

nie podlizuj się O!!!!!!!!!!!!!!!!!!

stary krab

Sapraszam do nowego wątku.