wsponienia

gurami

Zaparzyłam znów kawę, taką jak lubisz. Nawyki zostają,
choć pijam ją w ciszy, światło z nocnej szafki jest niczym latarnia.
Cisza, a na dworze noc. Marznę w objęciach koca.

Stare fotografie z zapisaną historią. Tą samą, którą tworzyliśmy
niczym dzieci lepiąc bałwana z marzeń.

Zadumała się pani pod drzewem.....
Przechodziłam pod wierzbą wiele razy. Już nie płacze. Śpi.
Zastygłam. Nie latają motyle.
Już nie mam przyjaciela.

/8.01.2009/

komentarz kakaza
Wierzby zawsze płaczą gdy brak im wody ale nie umierają.

zwykle nie kłamię
czasami wymyslam bajki
te z morałem są lepsze
podrywają

zapachniało swieżym sianem choć do sianokosów jeszcze daleko
i kogut zapieje
kiedy zapalę lampkę o kawowym zapachu

tu na wyspie jest cicho od przyjaciół
i te miliony gwiazd
ciągle posród nas
a motyle