powoli na już - zbiór

gurami

czy warto

zadźwięczało w uszach od fałszu
ironia i śmiech wypełniły butelkę
niczym afrodyzjaki przed nocą

nie! zatrzymaj myśli nim wiatr północny zmrozi ich ciepło
nim ostatni liść jesienny roztrzaska się o zimne spojrzenie
to tylko chwila za która przyszło zapłacić gardzonym srebrnikiem
przymknij powieki i patrz najczystszym spojrzeniem

tak cicho muzyka gra jeszcze
kruki trzepotem zagłuszyły melodię
pokrywając dzień czarnym płaszczem

24.10.2009

zasady do złamania

kierujesz się zasadą że piękne chwile należy zapamiętać
a ile jest takich których być nie powinno
ukrytych w trawie pod poranną rosą

zbudziłeś namiętność wiosennego wiatru
tą niedojrzałą delikatną
spójrz
to wrzosy kwitną
nie noszą już pszczoły nektaru do miodu

być może słońce ogrzeje ramiona
zatopisz usta i zniknie zwątpienie
tęsknisz powiadasz

nad nami jesień
jesteśmy -

27.11.2009

Za marzenia czasem płaci się ciszą

"Bywały różne czasy i różne bezczasy...
Więc dynię, która soków nabrzmiała swawolą,
Przeobraziła w pudło złocistej kolasy,
Co skrzy się od wieczności, że aż oczy bolą! "
Bolesław Leśmian

Nikt nie pyta, gdy wiatr czesze włosy przy dźwiękach
gitarowej muzyki. Rytm ucisza zbolałe struny
i ociera z oczu zamglone wspomnienia. Powoli uchodzi
z nas czas i nie mamy siły, by rzekę rwącą zawrócić.

Wierzyła w karetę z dyni. Maleńkie pantofelki zostały pod
murem. Zabrakło siły by iść dalej i dziś ma już swoje złote
góry. Gwiazdy, jak oczy, skrzą się na niebie - a ono płacze.

Czasami boli każde spojrzenie. Życia nie można kupić na
własność, lecz stawić mu czoła, gdy nie jest najlepiej.
Cicho, spójrz! Łabędzie do góry na skrzydłach uniosły
smutek, co przegrał, i imię nieznane, a wokół białe chmury.

Śpi spokojnie, lecz pocałunek już jej nie zbudzi.
W czerwonych sznurówkach związała marzenia. Wybrała
szybką drogę na skróty, a nie zawsze można być królewną.

27.11.2009

pojednanie

matka żona kochanka
każda rodzaju ludzkiego
nie bez powodu ubrana
w codzienność

zaparzy kawę i poda gorącą
uśmiechem smutek złagodzi
gdy trzeba zapłaczesz z nią
gdy słońcem wschodzi

niepozornie romantyczna
otwiera drzwi już ci znane
innym zapachem uwodzi
subtelnie zaspakaja żądze

jest
dzisiaj
jutro
będzie

28.11.2009

wspomnienie

Zaparzyłam znów kawę, taką jak lubisz. Nawyki zostają,
choć pijam ją w ciszy, światło z nocnej szafki jest niczym latarnia.
Cisza, a na dworze noc. Marznę w objęciach koca.

Stare fotografie z zapisaną historią. Tą samą, którą tworzyliśmy
niczym dzieci lepiąc bałwana z marzeń.

Zadumała się pani pod drzewem.....
Przechodziłam pod wierzbą wiele razy. Już nie płacze. Śpi.
Zastygłam. Nie latają motyle.
Już nie mam przyjaciela.

/8.01.2009/

czekanie z goździkiem

/do wiersza kakaza "wirtualne nawyki"/

zachrypł dawno nieużyty kogut
miał budzić świtem a noce mijają

tak

chciałoby się rzecz że coś stanie w miejscu
brzdęk uderzenia w niewinne guziki
powróci
nie powróci

herbata wystygła
czekaniem z goździkiem

31.01.2009

barykada

potrzebuję ciszy
milczenia

nie stanie obok mnie skrzydlaty brat i nie poda dłoni
tacy jak ja już dawno skazali go na straty
a teraz droga wcale nie na skróty
ciemna
boczna ulica

boją się mnie ludzie
strach paraliżuje niejeden różaniec
nawet nie wyciągam dłoni a myślą że potrzebuję pomocy
jestem sama dla siebie niejednym wyzwaniem
by w ciszy
odmówić pokutę

i jeszcze jeden toast na szczęście
i jeszcze jedno spojrzenie na chmury
i jeszcze chwila
cisza
tak

wyuzdanie zamyka mi oczy

31.01.2009

wehikuł czasu

nie powiem ci, mój przyjacielu, jak dzisiaj pachnie bez
wspomnienie moje, jakich wiele, pamięta się przez mgłę.
nie powiem ci, mój wierny druhu, jak zimny bywa deszcz
w obrazach, wywołanych w biegu, nie wspomina się łez.
wiedz jednak, bracie, że świat otworem czeka na każdy ruch
więc przejdziesz niejedną drogę nie czując zmęczonych nóg.

zastygły nagle kolory tęczy
zachłysnął się nocą dzień
cichutko spójrz przez ramię za mną

śpię

21.04.2009

zapisane niewypowiedziane

nie pisz do mnie
słowa utkane z wiatru
przeszyte babim latem a zima nad nami

nie pisz do mnie
nie potrzeba kłamstw by przetrwać
zgasić płomień i czekać aż wystygnie

nie pisz do mnie
zbudowane obrazy jak wieża Babel
dzielą zamiast łączyć

nie pisz do mnie
tak bardzo chciałabym słyszeć
przecież wiesz już dawno straciłam oczy

więc mów
szept rozbiera nawet grube golfy

09.12.2009

codzienność

wszystko musi grać według jednego taktu
bez ryzyka wątpliwości
to nie kasyno za jednego grosza

poukładane kolorystycznie na półce
uśmiech
łzy
wyliczone z dokładnością do zera
słońce

bezpiecznie spać w znajomych ramionach

09.12.2009

głodny

jak pachnie unoszące się pragnienie
gdy schodzi w dół wzbijając w górę
intensywność
pojawia się jak za dotknięciem palca

długo oczekiwane emocje
pękają choć chcą trwać nadal
nieopanowane
na starym dywanie zasypiają

a potem cichutki bieg myszy
przerywa milczenie
rozmowe czas zacząć od nowa

21.01.2010

nieważne

Nieważne ile razy przeszedłeś drogę, ile zakazanych mijasz mostów.
Nieważne kto podał dłoń, kto podłożył nogę. Nieważne.
Ty masz iść prosto.

Nieważne ile smutku widziały Twe oczy, czy te uśmiechy
tryskały radością. Nieważne kto, gdzie i kiedy.
Ty masz iść prosto.

Nieważne myśli, słowa rzucone w przelocie. Te niewypowiedziane
też się nie liczą. Nieważna gra pozorów na codzień.
Ty masz iść prosto.

A gdy upadniesz i zedrzesz kolana.
Poranisz dłonie, wypalą Ci oczy.
Wstań, podnieś głowę i rzuć przez ramię
- świat należy do tych co wyprostowani -

04.05.2010